Ik ben weer in de leegte van de nacht
buiten is het de donkerste tint van (de kleur) zwart
mijn hart dieper dan deze zwart
jij die erin zit, de veroorzaker van deze duisternis
In de stilte van de nacht ben ik
wanneer zelfs de vogels slapen op dit tijdstip
Ben ik levend, springlevend, naar buiten toe
mijn binnenste, sterft met elke seconde een beetje meer
Ik ben in de eenzaamheid van de nacht... weer
weer denk ik aan jou, je bent een verslaving geworden
ik ben gestopt met roken en drinken, ben gewend aan jou
ik heb niet van jou, maar van de nacht gehouden... dat besef ik nu