Jij genoot... van mijn angst,
van mijn tranen en mijn pijn.
Jij genoot...van de macht,
die je over mij bezat.
Hoe banger ik werd,
zoveel meer leek jij te durven.
Hoe meer pijn ik had,
zoveel harder sloeg je.
Ik wou het niet,
schreeuwde het uit,
Maar jij ging door,
drong naar binnen,
eerst van voren, toen langs achter.
Ik wilde het niet,
huilde het uit,
stribbelde tegen.
Maar jij, leek er geen genoeg van te kunnen krijgen.
En jij, jij ging door, dacht door te kunnen gaan,
ik was toch te bang om bij je weg te gaan.
Maar na 4 jaar lang, angst en pijn,
sloeg dit om in woede en lef.
Eindelijk de kracht om bij je weg te gaan.
Toch leef je door, in mijn hoofd...
Lijkt het nog dagelijks te gebeuren.
In mijn dromen,gedachten en herinneringen