de straten zijn leeg,
in de huizen brand geen licht,
ik loop door een steeg.
met mijn ogen dicht.
angst is hetgeen wat ik voel.
het is ook zo grauw,
doorlopen is mijn enige doel.
zelfs al voel ik de kou.
ik loop stevig door.
anders haal ik het niet,
mijn huis al daarvoor,
dat interesseert me nu even geen biet.
ik ben angstig.
dat is het enige wat telt.
wie is er nu nog banger dan mij.