mijn ogen vallen dicht, ik moet slapen gaan.
maar dan opeens, komt toch die ene traan.
toch die ene traan, die ik niet moest laten.
die ik gewoon beter weg kon praten.
maar ik ben toch alleen.
er is nu toch niemand om me heen.
de volgende dag, ben je weer sterk.
en kan je weer aan het werk.
alleen kijk uit, je begint weer vanaf voor af aan.
en dan lig je straks weer, en laat je je tranen gaan.