alles liep net zo goed.
je knuffelde me, je gaf me een afscheidskus.
je zei dat je me miste, en dat je niet zonder me kon.
en dat je me elke dag wou zien.
ik miste je echt heel erg.
ik kon alleen nog maar aan jou denken.
ik telde af om je weer te zien.
maar toen ik in je ogen keek.
vroeg ik me af of jij de juiste persoon was.
we hadden zulke goede gesprekken.
maar opeens was alles over.
ik begon te twijfelen, en had slechte gedachtes.
gedachtes over dat jij me niet meer aardig vond.
steeds meer gaf je me dat gevoel.
en dat gevoel werd erger.
je deed me pijn.
maar je zag het niet.
je liet me huilen maar je zag het niet.
maar ik hou nu nog steeds van je.
en dat zie je ook niet.
ik kan je maar beter je gang laten gaan, en je vergeten.
maar ik wil het niet.
want ik hou van je.
maar je bent het niet waard, dat weet ik.
want je hebt me geplayed, en gebroken.
dus ik laat je nu gaan, gaan van mij.
maar weet dat ik van je hou.
en dat ik er voor je ben in moeilijke tijden.
ik heb genoten van jou vriendschap en van je liefde.