wij zijn nooit
het paradijs uitgejaagd
maar hebben er
in onze hoogmoed
zelf om gevraagd
dachten de top
van de schepping te zijn
maar in samen leven
konden wij geen empathie
aan het aardse geven
beschouwden in onkunde
alles lager en
minder van soort
van een organische eenheid
begrepen wij geen woord
in het streven naar
goed beter best
hebben wij de eigen norm
als maatstaf gelegd
wie kijkt nog om naar de rest