Ik loop in het donker over straat.
Ik ben niet alleen, ik zie een grote man,
die zijn poedeltje uitlaat.
Ik zie nog net,
hoe de maan achter een wolk verdween.
Ik merk en kijk er van op, dat ik tegen mezelf praat.
Ik loop, maar weet niet precies waar heen.
Ik voel hoe mijn hart op hol slaat.
Een reden kan ik hier niet voor bedenken,
ik heb er geen.
Ik kan niet slapen,
maar ben het gewend zoals het nu gaat.
Ik hou mezelf bezig, want dat houdt me op de been.
Buiten een ronde gelopen te hebben,
heeft me toch wel moe gemaakt.
Ik kan nu rustig gaan slapen,
welterusten iedereen..