Ik ben zelf zeventien jaar,
En heb twee kinderen verloren
Ik weet nog als de dag van gisteren
Dat ze werden geboren
Rachel, nog zo iel en nog zo klein
Jij moest al eerder gaan
Ik mocht jou mama niet zijn
Je bent zo ver hier vandaan
Soraya, ook jij moest mij verlaten
Je was er nog maar net
Je kon nog niet eens praten
Je stierf in ons bed
Ik ben zeventien jaar
Dus eigenlijk zelf nog kind
Mensen vinden mij te jong
Wat ik belachelijk vind
Ik hou van mijn kindjes
Al mogen ze hier niet meer zijn
En moet ik ze beiden missen
En me verslepen met mijn pijn
Lieve opa,
Ook jij bent daar boven
In een heel mooi paleis
Laat mijn dochtertjes spelen
In jou eeuwig speelparadijs
Rachel, Soraya,
Ik mis jullie echt
Mijn hart doet zeer
En dat terecht
Eerst Rachel,
Om jou had ik al zo'n verdriet
Paar maanden later kwam Soraya
Die mij nu ook al verliet
Mijn kleine meisjes,
Prinsesjes gehuld in goud
Dat zijn mijn meisjes
Waar mama zo van houd!