ik ben het zat
om te zien hoe leven
wordt afgevlakt en ingepakt
door codes van de media
het is geen sturen meer
maar pure dwang
de hoeveelheid apps
en hypes maken mij bang
nog kan ik kiezen
maar dat duurt niet lang
het is een moeten met
sociale uitsluiting als boete
ik wil weer terug
op mijn rug in de wei
tussen hommels en bloemen
rust om te zoenen
mijmerend kijken
naar het echt strakke blauw
zonder vliegtuigstrepen
om de tijd voor even te vergeten