het was rust
die samenbracht
toen wij jouw as
met het hare deelden
een vleugje wind
droeg jou zacht
naar de lach
die jij goed kende
die jullie elkaar gaven
in het samen dragen
van het leven
dat was aangegaan
hier rusten
schatten aan herinnering
zij leiden ons bestaan
terwijl hun zielen verder gaan