jij ontbladerde tot spriet
waar was toch
die leuke griet gebleven
weg viel het zachte ruisen
alleen in strak
kon nog karakter huizen
al in de zomer kwam
het eerste geel
nog had je groen genoeg
pas later herfstte jij
in volle zon
toen de deformatie echt begon
standvastig als jij was
kleedde jij je bast
met positieve kleuren
alom verhullend
wat daaronder
op het punt stond te gebeuren
jij bent een duurzaam
monument gebleken
dat ook na je dood is blijven leven