Lieve mama en papa,
Duizend vragen zwevend door m'n hoofd,
deze reactie had ik niet verwacht.
Misschien hadden jullie in me geloofd,
en hebben jullie je bedacht.
Met hoeveel pijn ik nu heb,
pijn in mijn hart om deze liefde te laten gaan.
Jullie moeten één ding weten,
dit kost me wel een traan.
Een traan van verdriet, een traan van boosheid.
Maar van Rico neem ik absoluut geen afscheid.
Afscheid doet pijn en is niet leuk.
Dus waarom doen jullie me dit aan?
Ik snap het niet, ik snap niet waarom het zo moet.
Maar ik weet wel, dat de verdriet die ik nu heb iets met me doet.
Het is niet leuk, het is niet fijn.
Maar dit, dit doet me echt heel veel pijn.
Ik hoop dat jullie snappen hoe ik me voel,
Maar niet alleen met wat ik voel maar ook met wat ik bedoel.
Hij is dan wel 18, maar wel heel lief,
dus trek nooit een vooroordeel, en zeker niet negatief!
Ik vraag jullie hierbij om hem uit te nodigen, en kennis te maken met hem.
En als dat niet gebeurt, dan zit ik in de knoop en helemaal klem.
Niemand kan me dan bevrijden,
alleen maar als jullie het aan kunnen en voor me strijden.
Strijden met dat het wat word, want onze relatie is zeker niet kort.
Ik hou van jullie allemaal,
Ik wil dat jullie dat weten, want dit is het signaal!!!