Daar staat hij weer, alleen,
spelen met hem dat wil er geen een.
Hij voelt zich echt, heel alleen.
Pesten, dat doet iedereen.
Hij voelt zich echt niet thuis op die school.
Hij denkt: ik leef in een riool.
Ik zal maar zeggen: tot de volgende keer,
want morgen gebeurt het zeker weer.