mijn schaduw
wilde intenser leven
heb hem wat meer licht gegeven
trad in het donker
nauwelijks naar voren
wilde mij daar privé niet storen
nog loopt hij gebogen
danst en springt van lieve lust
maar kijkt mij nooit in de ogen
de schemering is favoriet
in het lange lage licht
krult hij melancholiek
voor het duister ons versmelt
helpt hij mij nog even
eindelijk kom ik mezelf weer tegen