In de stillte van de nacht heb ik veel aan je gedacht.
Zonder jou tel ik eindeloos lange uren,
raak ik uitgekeken op de omringde muren.
Steeds weer moet ik aan je denken,
aan de woorden in een gedicht dat ik aan jou wil schenken.
Aan onze relatie,liefde en aan de tijd die ik met jou had doorgebracht.
De klok tikt, de regen klettert tegen de ramen.
Nog even geduld dan....
Is de eenzaamheid voorbije en dan zijn wij weer samen?