het was die straat
dat huis
als een magneet
trok het mijn aandacht
de bewoners
waren slechts passanten
op doorreis voor even
op zoek naar het leven
de tuin verwilderd
ooit gesnoeid door
ondeskundigheid van
mensen zonder tijd
de voordeur opende
in kraak en braakte
altijd lieden uit op hun
vlucht naar frisse lucht
honden meden de entree
keken onrustig naar
hun baas en namen
de staart tussen de benen mee
het was een doorgangshuis
op de kruising van aardstralen
in verkeerde energieën voelden
de bewoners zich nooit thuis