zij fladderen om me heen
pril van de lente
maar ik kan ze niet vangen
in vorm en kleur
is ieder uniek dus
achter elkaar lopen ze niet
ik puzzel niet meer
heb ze vrij laten gaan
ze dartelen achter me aan
vliegen tot een wolkje bijeen
als de eerste rust in het licht
vloeien zij samen tot dit gedicht