ik schuif wolken uit elkaar
verwacht blauwe lucht
maar niets is minder waar
als schillen lijken zij me te omgeven
worden minder rafelig
compacter in bescherming van het leven
wil het ruimtelijk perspectief bereiken
door steeds hogere dimensies te raken
maar de kern blijft over ontsnappingen waken
zo zweef ik tussen vrijheid en gebondenheid
om door het bestaan uiteengereten te worden
zo dat er van mijn vrije wil niets overblijft