je opende magistraal
streefde bijna de schepper voorbij
met eeuwige schoonheid
maar aan jouw zij
stonden heren te souffleren
wisten het beter dan jij
zij ringeloorden jouw groeien
verhinderden met commentaar
het schitterende bloeien
besmeurden je naam
met hun jaloezie op jouw kunst
roem werd je niet gegund
je hebt jouw paradijs
al snel kleiner gemaakt
geen toegang voor de onverlaat
jij bent een oase
in de woestijn van recensenten
de enige hemel die wij wensen