laat me schemeren
in je heldere ogen
die liefde stralen
uit een warme blik
nadat ragfijne regen
van nooit geziene tranen
langzaam is gaan klaren
in een eerste lach
waar je stem
nog zacht en timide
met emoties spreekt breekt
de zon zijn duizend stralen
zij verhalen van
passie en begrip
waarmee jij uit eigen hart
de zorgen van anderen verlicht