Als het water dat er is, bevroren koud en oud is
Als ruzie niet zijn grenzen kent, en de vraag nog in je hoofd zit
De vrede laat geen sporen na, het water drupt je achterna
Zij dragen druppels naar de zee, maar die van jou is niet mee
Als er onweer is voorspeld, en wij nog niet gespaard zijn
vangt het water de gedachtes op, die bij jou actief bewust zijn
het is alsof je eigen lijf, het beter dan jezelf omschrijft
ons eigen wil dat dringt niet door, je laat je angsten voor
Als de regen is gestopt, voor nu en altijd weg drijft
Is de vlam die nog niet was gedoofd, nu voorgoed zijn weg kwijt
hij doet het water bij de wijn, geworden nu tot wie wij zijn
Het lijdt niet tot een nederlaag, dus wat is nu jou vraag
Het beeld waarbij jij twijfels had, bedacht zich later achter af
dat druppels ook zijn fouten zag, die hij niet had gezien
die druppel vindt een nieuwe weg, de regen laat hij achter zich
de wind die hem nu verder blaast, die geeft hem nu zijn rust