ik zit in ’t donkere licht
en tranen glijden langs mijn gezicht
zo vaak hebben ze het tegen me gezegd
zo vaak hebben ze 't me uitgelegd
maar geloven, wil ik niet
ik heb zo'n verdriet
ik wou hem niet kwijt
ik wou dat hij bij mij bleef voor altijd
mijn leven is nu gewoon vernield
omdat ik zoveel van hem hield
zonder hem kan ik het niet aan
ik kan alleen niet verder gaan
kon ik maar voor altijd hem je zijn
oh, wat doet dit ongelooflijk veel pijn
na al die tijd besef ik nu pas
wat hij eigenlijk voor mij was
de wereld was mooier met hem erbij
hij was mijn zon, hij maakte me blij
maar, nu is hij verdwenen
en iedereen moet afscheid van hem nemen
maar afscheid nemen kan gewoon niet bestaan
en langs mijn gezicht glijdt weer een traan