ik speel met je tranen
ben onder en boven vergeten
weet niet meer hoe ik moet leven
kijk naar je ogen
het blauw en de ronde bogen
van wimpers en wenkbrauw
voel ze in tegenbewegen
bij het opslaan en dichtgaan
ze lijken nat van de regen
door de ruiten zie ik de dag
zoals die buiten altijd al was
een decor waarin dingen verschuiven
maar later voel ik weer water
het plakt irritant aan mijn hand
als ik naar jullie wil wuiven