je kabbelt
water van de beek
door een uitgesleten bocht
kleurt onverwacht
de kleine bosanemoon
die ik al zo lang zocht
tekent met vocht
beschouwende gezichten
op de basten van bomen
wuift met groen
van zompige varens die het
met weinig licht moeten doen
met ontzag zie ik
jouw spel van alledag
in de lach van het paradijs