Een traan
Glijdt over haar wang.
Ergens diep uit haar keel;
Klinkt een hees gezang.
Waarom is ze verlaten;
Waarom kan ze er niet
Over praten?
Niets laat ze toe
In haar gevoel;
Ze gedraagt zich arrogant
En koel.
Ze wil niets denken
Ze wil niet denken
Ze wil vergeten
Ze wil niets schenken
Ondanks alles,
Heeft ze pijn en verdriet;
Wie heeft haar toch
Ooit zo gestoken?
Dat ze zich zo heeft
Gewroken?
Ze weet het niet;
Ze zingt alleen heel zacht
Een lied
Een lied van lang
Geleden;
Toen de mensen haar
Nog geen pijn deden.
Toen ze nog kon geven
Toen ze nog durfde
Te leven.
Nu is het weer voorbij
Het wijsje stokt
In haar keel.
Ze laat haar gevoelens
Niet vrij
Ze denkt slechts
Er is hier op aarde
Iemand te veel
Niemand geeft
Om mij
1982, Pina Jones.