de bosrand
staat nog vlammend
in rood krijt bij het
afscheid van de zomer
waar groen
al donker duistert
draden elkaar kruizen
tot herfstige huizen
heeft zij de zon gekeerd
op hete dagen hitte
geweerd en verwezen
naar trillende einders
zij was de poort
van het schaduwrijke bos
het veilige oord
voor schuilende dieren
nu kaalt de dood
als brekende wind
verbleekte takken in het
vergeten vlammend rood