ik las
de gedachten
in haar ogen
sluimerende
klachten in een
mild gedogen
de kleine trek
die dieper werd
in haar gezicht
een schaduw
vaak weggewuifd
door zon en licht
maar zorgen
drukten met
steeds meer gewicht
tot jij brak
je spullen pakte
en mij de sleutel gaf
woorden konden
de stilte niet meer helen
wat wij al die jaren deelden