Hij verdreef de kracht in alle keren,
eenzaam in de bedroefde liefdes wijs,
waar hij zijn bedwelmde gezichten op zich hijst,
voor haar geweten en nog de fouten te leren.
Want tot groot zijn stand in diep teleur,
verspoelt de recht te gaan,
in wazen naar haar hemels naam,
maar de weg was droog, en grijs van kleur.
En had toch verstreden of gevraagd,
naar de bestemde plek van tijd,
waar zijn hoofd betuigd van spijt,
maar haar hart nog alle zorgen draagt.
Vanavond waren zijn emoties te dicht bij jou,
maar hoe jij je woede ook voor hem kan leggen,
het enige wat ik deze avond kon zeggen,
was enkel en alleen maar,
ik ook van jou.