midden in de winter worden overvallen
door een vage lentegeur
bomen pronken met hun roze hoofdtooi
een merel zingt droefgeestig over liefde
de stank van vuurwerk wordt verdreven
door zoete bloemenlucht
en duffe michelinggedrochten
door vrouwen in een zwierige rok
lammetjes dartelen van vreugde
op weiden groener dan ooit
en onrust tart de sombere asceten
kraai, hou op met je gekras
meeuw, snerp liever vlak aan zee
lentegeur, maak je belofte waar
laat nieuw aards leven horen, zien en voelen