in dwarrelende sneeuw
nam ik je mee naar
de maagdelijke witte wereld
zoals de eerste mensen
het paradijs betraden
werden onze sporen paden
stil pluisden kristallen
spelend om ons heen
lichtten op en werden een
in een lieflijk kraken
hoorden wij de melodie
van voortgang maken
links van ons het bos
waarvan het groene mos
de scene wit decoreerde
euforisch door het vele
licht liepen wij in dromen
waaraan geen eind leek te komen
later zijn wij naar huis gegaan
de ondergaande zon heeft
ons het pad in rood gebaand