ik ken de blikken
maar zij zeggen
mij niets meer
voel handen
op schouders
ze doen alleen zeer
zeg woorden
die zo verdwijnen
in oost-indische oren
wanhopig zoek
ik een uitweg
in alle negeren
neem stilte als
vriend om terug
naar mezelf te keren
heb het gedruis
naamloos verlaten
niemand heeft iets in de gaten