ik voelde nog
de warmte van je jas
die ik voorzichtig aan
de kapstok had gehangen
vleugjes jij
waren in de hal gebleven
als eilandjes leven van
jouw spirituele aanwezigheid
je dirigeerde
ongedwongen de
heerlijke sfeer die jou
vanzelfsprekend eigen was
je nam altijd
de grote wereld mee
zoals jij die kende en voelde
vol spirit en elan vitale
liet de tijd stoppen
en deed en passant
kleine wonderen terwijl
jij liefdevol naar ons keek
wij in stil verwachten
van vurige vlammen uit
roddels en nieuws die heel
langzaam doofden in jouw ogen