hij tuurde
in de verte maar wist
dat het ongrijpbaar was
had het voor even
vast gehad in een
prikkelende sensatie
uit het niets gekomen
langs de uiterste randen
van mijn warme dromen
zonder eruptief te zijn
eerder lief en zacht van een
ondenkbare meegaandheid
het was uit mijn handen
in een gevoel van leegte zelfs
gemis van herinnering bleek gewist
richting was nog te bepalen
maar geur en kleur
waren niet meer te achterhalen
er gaapte een gat
in de tijd door dit onaards
momentum was ik alles kwijt