ik heb de tijden
erop na geslagen
het zal u niet
behagen maar
dit is alweer de
duizendste uitgave
van het veel te
vaak gepubliceerde
apocalyptisch manifest
ik ben gestopt
waar vissen kleine
plastic tranen huilen
in hun van afval
totaal vergeven zee
waar spiegels steeds
ondoorzichtige beelden
geven van vervuiling
door kleverig fijn stof
met roet beslagen
oppervlaktes wijzen
alle aanspraken af
op het zicht dat ons
ontnomen is en
nu verwordt tot
de ergste nachtmerrie
die de mens al is
overkomen in zijn dromen