ik hoorde een lied
uit de vierde dimensie
waar magie en mystiek
de klankkeuzes zijn
liet me meevoeren
door stemming en sfeer
naar grenzen van weleer
in de diepte van ons hart
overweldigend was
de smart en het
mededogen dat met
duizend ogen warmte gaf
na een korte heling
ging ik weer omhoog
waar de ruimte haar
schittering ingetogen bood
vergeten tijden hun
weergaloos kleurende
vergezichten lieten zien
van eeuwen voordien
zacht nam de echo
mij mee naar het refrein van
herinnering want ook
dit lied kende eens zijn begin