jij weet de
watergordijnen
zo te plooien
dat hun ragfijne
schittering alle
kleuren van de
regenboog stralen
lichter en witter
vallen vlokken
dwarrelt zacht
langdurig dromend
kristal tonende sneeuw
op onzichtbare muziek
haar eerste prelude
jij met je vriend
jouw lach in
zijn lange uithalen
de wind die met
nu aanwakkerende
kracht pas stilte vindt
in de aller diepste dalen