hij was hoekig
maar zij wist
zijn scherpe kantjes
zacht af te vlakken
met tijd
politoerde zij de
mooiste vlammen die
zijn innerlijk verwarmden
in zijn vrijwel
ontoegankelijk doolhof
kende zij de wegen
uit zijn turbulente leven
de buitenkant
bolstert nog altijd ruw
maar zijn ogen zijn
rustig warm en zacht
in samen bloeit
genegenheid en kracht
om de wereld te laten zien
dat liefde prioriteit verdient