zacht vluchten
dromen voor mij uit
ik hoed ze als
makke schapen
de wolletjes maken
nauwelijks geluid
ze lichten op
in ondergaande zon
hun vachten kleuren
fragmenten uit
delen van de dag toen
zon nog warmte had
nu ademen zij
wolkjes lucht waarin
fantasie creaturen op
de vlucht doet slaan
en dieren rusten gaan
in hun eerste slaap
zacht blatend en
verdwijnend in het
laatste rood schurken
zij lichaamswarmte aan
elkaar terwijl de eerste
mist naar dromen gist