wind schoonde
de noordoosterhoek
droogde overtollig vocht
in scherpend zicht
winter helderde
hoog in het diepe blauw
waar kou nog
amper condenseerde
het wit van wolkjes
verdween en in de
legitieme uitstraling
verscheen de eerste vorst
hij ijsde zijn
doorzichtigheid
dicht bij de grond waar
dauw zijn druppels vond
nu kraakt en krast
het als een lieve lust
in de ochtendmist van
de grote mensen stap