je klopte
in mij schat
ik wist zeker
dat jij het was
al die jaren
heb ik op jouw
spiritualiteit gepast
als onwetend fantast
lijnen uitgegooid
naar vreemd en
onbekend in sprookjes
en lieve dromerijen
het kwam wel
dichterbij een hand
op je zij maar
nooit het echte vrijen
totdat mijn blik
uit een carrousel van
mooie momenten
jouw magie onderkende
spoorslags zijn wij
vertrokken van het stoffige
station om ook in de toekomst
nergens meer te stoppen