in de stilte van het ochtendlicht
schreef ik een nostalgisch gedicht
ik dacht aan mijn jeugddepressie
die ik kreeg van mijn teddyberen obsessie
ik en alles daar omheen
ik voelde me toen zo alleen
maar ik toen leerde ik een cabaretier kennen
ik begon mijn gedichten naar hem te pennen
en nu ben ik niet meer alleen
ik maak zelfs niet meer gebruik van mn speen
nee maar dit is een leuk gedicht
geschreven vanuit het gesticht
want ik ben mentaal niet helemaal goed
of helemaal niet misschien
dus check je later en de rest
dit is mijn gedichtentest!