jij kende
door het strijken
van handen de
meegaandheid van
letters en woorden
naar alle standen
soms waren ze
tegendraads en
werd hun plaats
ter discussie gesteld
door de rest van
de aanwezige tekst
dan zat jij met
de handen in
het haar omdat
vaak het ritme en
de klank zo goed
pasten bij elkaar
chaos in alfabet
en syntaxis
vrijheid lachte toch
doken zij in haar handen
waar het gezicht van
het gedicht op hen wachtte