het laatste licht
van de kortste dag
fonkelde op jouw gezicht
je hebt de tranen
laten gaan na een
jaar moeizaam sparen
gelegenheden genoeg
maar emoties laten
zich nu niet meer bedaren
de liefste dingen
zijn ons afgenomen door
op afstand te coronen
alles wat van waarde is
wordt nu door het
negeren opzettelijk gemist
ik heb je handen genomen
samen hebben wij ze gewassen
in de zee van onze dromen
heb je heel even
geknuffeld in het avondrood
tot mijn kus je ogen sloot
het nieuwe jaar is de rugzak
legen en je eigen straatje
weer gewoon met liefde vegen