ik heb nooit
de taal van
snelle jongens
gesproken die
versierders kozen
op hun pad
was van de
kleine dingen
een vriendelijk
woord en de
warme hand
als die nodig was
wij spraken
slechts de taal
van ogen waarbij
als toegift nog
het lichte blozen
in onschuldigheid
zij bloeiden
in bescheiden
aandacht tot de
mooiste bloemen
in de wei pure
schoonheid dichtbij