sluiten
print

Gewone mensen

het was niet
de eerste blik die
overweldigend was

het vonkte meteen
waar geladen deeltjes
mij raakten en

hun energie een
miraculeus zachte
landing maakten

mijn huid veranderde
in een eindeloos
verlangen naar meer

waarbij de
intensiteit warmte
kleurde naar rood

wij zij gaan lopen op
blote voeten in het gras
waarbij wind tegengas gaf

tot wij de wereld
weer raakten die gewone
mensen van ons maakte

Dit gedicht werd geprint vanaf www.smsgedicht.nl