ik zag je
hand schrikken
in het snel
verschikken van
je vingers in
hun bezigzijn
de snelheid
van reageren
was niet meer
aan te leren
alleen routine
gaf nog structuur
naast concentratie
die meestal licht
chaotisch de
overhand kreeg
was een boodschap
sturen geen sinecure
toch was de lach
op je gezicht
weer goddelijk
toen jij na veel gedoe
hard in de hoorn zei
ik ga naar bedje toe