zag onze beelden
verblikken nog
verblozen tussen
de resten schuim
van golven waarin
wij verpoosden
nog keek
de zon over
onze schouders mee
in de grijsgroene
spiegel van een
onrustige zee
pas later
hield de wind
zijn straf regime
voor gezien gaf
omslaand water wat
kabbelend geklater
de terugstroom
van vloed speelde
zand tot ribbeltjes
strand waarin
nooit geziene zaken
ons uren vermaakten