ik heb het
oplaaien van de
branden in je
ogen gezien
de verschroeiende
hitte van het
immense vuur
in je ziel gevoeld
lucht waarde
rond met dood
vermomd als rook
en gloeiende as
zacht brak de
hemel in flitsend
ontladen rolde donder
uit gerafelde gaten
er was geen tijd
en plaats voor angst
het zintuiglijk bereik
herkende al zijn eind
we rouwden om
de ondergang van
het paradijs dat niet eens
de status van hemel bereikte
treurden om de
weggegooide kansen
om nog eenmaal met
anderen te kunnen dansen
de apocalyps voorbij
niets kon ons weerhouden
om zo te gokken uit ons
narcistisch zelfvertrouwen