er stapten
twee benen
mijn lengte voorbij
niet alleen
hun snelheid
maar ook de
soepele schoonheid
onthutste mij
nog was haar
blik niet van de
horizon geweken
zij had mij nog
nauwelijks bekeken
pas toen ik
moest dribbelen
stribbelde zij tegen
zij was godin
in het franse land
met mij aan de hand
haar zwierige gebaren
wezen mij de plek
weg uit haar blik niet
voor haar voeten op
pad naar de vrijheid
pas in de nasleep
die ik bij de gratie
gods mocht dragen
oogstte ik nog een kus
ik was er helemaal
van onderste boven
zat totaal stuk na de
laatste aai en zwaai