ver keken
je ogen in het
heldere blauw
waarvan de kou
op onze huid
tintelde en
woorden al
bevroren
voordat hun
tonen
twinkelden
de grootsheid
van ruimte
maakte ons klein
gelukkig brandde
vuur tussen ons
een heerlijke
warmte oase
als deken van
liefde tegen
het verlaten zijn
en ruimtepijn